Αντιθέτως, εξακολουθεί να ενθαρρύνει τον Ζελένσκι να αρνείται τους όρους της νικήτριας του πολέμου Ρωσίας, με αποκλειστικό αποτέλεσμα να συνεχίζονται οι σκοτωμοί χιλιάδων αθώων ανθρώπων, και οι υλικές καταστροφές, που εξυπακούεται ότι θα βαρύνουν την Ευρώπη.

Ο Τραμπ πρόσφατα άφησε να εννοηθεί, ότι αν οι Ευρωπαίοι εξακολουθήσουν να φουσκώνουν το μυαλό του Ζελένσκι με απαιτήσεις, χωρίς αντίκρισμα, ο ίδιος θα αποσυρθεί από τις διαπραγματεύσεις, και ας τα βγάλουν πέρα με τις παράλογες απαιτήσεις τους.

Σε προσεχές μου άρθρο θα αναλύσω τις εγκάρσιες μεταβολές, που ενδύεται το διεθνές σύστημα, βασιζόμενο πια στην ισχύ και όχι στο δίκαιο (με βάση βέβαια την αφελή υπόθεση, ότι μέχρι τώρα επικρατούσε το δίκαιο!!….α! ναι και….η δημοκρατία.). Έννοιες, χωρίς περιεχόμενο, προ πολλού ή και από ποτέ, στις ημέρες μας.

Ο Τραμπ, απλώς, ξεκαθαρίζει την υπάρχουσα παραπειστική κατάσταση. Δηλαδή, ο ισχυρός (και αν προτιμάτε η ζούγκλα) κάνει ότι του βγαίνει. Γι αυτό, αντί η Ελλάδα να “βασίζεται” σε ανύπαρκτες φιλίες με δηλωμένους εχθρούς, να θωρακιστεί ως αστακός, για να προστατεύσει την εθνική της κυριαρχία.

Επιτέλους, είναι καιρός να βλέπουμε την κατάσταση όπως είναι και όχι όπως την επιθυμούμε και την φανταζόμαστε ότι είναι.

Και, επιτέλους, να πάψουμε να στρεφόμαστε (χωρίς λόγο, αλλά με εμφανέστατους ήδη κινδύνους) σαν άμυαλα παιδιά και έφηβοι που αρνούνται ή και αδυνατούν να καταλάβουν τις διεθνείς εξελίξεις, και…..αρέσκονται να κατακρίνουν Πουτιν και Τραμπ, με ήδη τραγικά αποτελέσματα για την Ελλάδα.

Ήταν, όντως, πικρό το θέαμα του Πρωθυπουργού μας, να έχει πλήρως απομονωθεί στις τελευταίες διεθνείς συνάξεις και να εκλιπαρεί ένα βλέμμα του Τραμπ, που τον αγνοεί. Και πως να μην το πράττει, όταν επί μήνες, προεκλογικά, υπήρχαν επίσημες κατακραυγές, εναντίον Τράμπ και Πουτιν, που τώρα είναι οι κυρίαρχοι. Κρίμα για την Ελλάδα και το λαό της, που θα δεινοπαθήσει, εξαιτίας αυτής της απαράδεκτης εθνικής πολιτικής.