Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη – Δημοσιεύτηκε στο Newsbreak στις  06.02.2024

 

Στις 15 Μαρτίου 2022, δημοσίευσα άρθρο μου στον Οικ. Ταχ., σχετικά με τις συνέπειες των κυρώσεων της Δύσης εναντίον της Ρωσίας που, κατά τη γνώμη μου, θα κατέληγαν στο ότι:

*Η Ρωσία είναι πολύ δύσκολο να αιμορραγήσει

*Όμως η Δύση; Και κυρίως η ευάλωτη Ευρώπη»;

Χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια, για το ΔΝΤ, προκειμένου να καταλήξει στις ίδιες παραπάνω διαπιστώσεις του άρθρου μου, παρότι οι εξελίξεις αυτές ήταν πλέον ή δεδομένες από την πρώτη στιγμή. Και τούτο, επειδή:

-Δεν υπάρχει ιστορικό κυρώσεων, που να επέτυχε σε σημαντικό ποσοστό τις αρχικές επιδιώξεις του.

-Η Ρωσία, που είναι σοβαρή χώρα (είτε το θέλουμε, είτε όχι), είχε προβεί σε ενδελεχείς προετοιμασίες, έχοντας και σχετικές εμπειρίες από τον πόλεμο της Κριμαίας το 2014, και

-Η υπόθεση της Δύσης, περί δήθεν «απομόνωσης» της Ρωσίας, απεδείχθη (όπως άλλωστε ήταν εξαρχής αναμενόμενο) παντελώς ανυπόστατη.

Ανακινώ το θέμα, τώρα, όχι βέβαια επιδιώκοντας εύφημο μνεία για τις παραπάνω θέσεις μου, που άλλωστε ούτε καν απαιτούσαν ιδιαίτερα προχωρημένες γνώσεις οικονομίας. Αντιθέτως, η διαπίστωσή τους χρειαζόταν:

*Έλλειψη φανατισμού, από τους σχεδιαστές των σχετικών κυρώσεων, ο οποίος καταλήγει, γενικώς, σε αλλοίωση της πραγματικότητας. Δηλαδή, η υπόθεση βάσης των φανατικών είναι ότι «η Ρωσία πρέπει να εξαφανιστεί από προσώπου Γης», και συνεπώς οι κυρώσεις εκλαμβάνονται επιπολαίως ως αρκετές για την επίτευξη του επιθυμητού, όσο και ανέφικτου αυτού στόχου.

*Αποφυγή ενθάρρυνσης των κατά φαντασία οικονομολόγων, να εκθέτουν απόψεις τις οποίες αδυνατούν να κατανοήσουν, και των οποίων αλλοιώνουν επικίνδυνα το περιεχόμενο. Όπως λ.χ. και μεταξύ άλλων, οι πρόσφατες, και εντελώς βραχυπρόθεσμης εμβέλειας παρατηρήσεις του Economist, για τις, χωρίς βάθος στιγμιαίες επιτυχίες της ελληνικής οικονομίας. Παρότι αυτές ουδεμία είχαν σχέση με την ανάπτυξή της, εμφανίστηκαν ωστόσο, ως τέτοιες, από ορισμένους παντελώς αδαείς περί τα οικονομικά. Με αποτέλεσμα να έχουν προκαλέσει ρίγη ενθουσιασμού …. για τη μηδενική, στην πραγματικότητα, πρόοδο της κατακαημένης Ελλάδας μας.

Δυστυχώς, όπως ήταν απολύτως αναμενόμενο, οι συνέπειες των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, γύρισαν μπούμερανγκ εναντίον της Ευρώπης, αλλά και κυρίως εναντίον του ασθενέστερου κρίκου της, που είναι η Ελλάδα. Εκτός από την καταστροφή της πάλαι ποτέ ισχυρής γερμανικής οικονομίας, ολόκληρη η περιοχή «φυτοζωεί», με τη Ρωσία αντιθέτως να καταγράφει ρυθμό ανάπτυξης 2.6%.

Θα έλεγε κανείς ότι μετά από σωρεία δυσμενών εξελίξεων, οι οποίες οφείλονται κατά πρώτο και κύριο λόγο, σε επιλογές επιπόλαιες, όσο και άκρως επικίνδυνες, θα ήταν, επιτέλους, καιρός να σοβαρευτούμε και να αναθεωρήσουμε τις παρανοϊκές πολιτικές μας. Προς τούτο, δεν χρειάζεται να είναι κανείς «φιλορώσος» για να αντιληφθεί ότι ήταν εθνικά καταστρεπτική η απόφασή μας, να ερημώσουμε τα νησιά μας από πολεμικά εφόδια, για να βοηθήσουμε τη «δημοκρατική Ουκρανία», συμβάλλοντας έτσι στη συνέχιση της αναίτιας δολοφονίας Ουκρανών και Ρώσων. Διότι, αλήθεια, ποιος είναι ο λόγος συνέχισης αυτού του πολέμου; Από ότι είχε αρχικά ανακοινωθεί, ο στόχος αυτού του πολέμου, ήταν (είναι ακόμη;;;;) η εξαφάνιση της Ρωσίας από τον παγκόσμιο χάρτη ανεξαρτήτων κρατών. Και, βεβαίως, οι ΗΠΑ, αντιλήφθηκαν, έστω και καθυστερημένα, το ανέφικτο της συνέχισης χρηματοδότησης του «δημοκρατικού Ζελένσκι», και σταμάτησαν, στα πλαίσια επιπλέον της προετοιμασίας, για την έλευση του Ντόναλντ Τράμπ. Ο οποίος, όπως είναι γνωστό, δήλωσε ότι την επομένη της εκλογής του, θα έχει σταματήσει αυτό τον πόλεμο. Η ΕΕ, όμως αντιθέτως, κόπτεται όπως όλα δείχνουν, για να συνεχίσει την καταστροφή της. Και, αγνοώντας, τα απολύτως δικαιολογημένα αιτήματα των αγροτών της, που κατέκλυσαν τις ευρωπαϊκές πόλεις με τα τρακτέρ τους, απαιτώντας κίνητρα για συνέχιση των πολύτιμων δραστηριοτήτων τους, η ΕΕ δήλωσε ότι δεν διαθέτει επαρκή κονδύλια γι’ αυτούς, αλλά, όμως…… διαθέτει 50Ε δισεκατομμύρια, προκειμένου να ικανοποιηθεί ο κ. Ζελένσκι, αλλά και να εξακολουθήσουν να στοιβάζονται , οι εκατέρωθεν νεκροί αυτού του παράλογου πολέμου, αλλά και να ισοπεδώνονται πόλεις και περιοχές, αλλά και να αργοπεθαίνει η Ευρώπη. Μωραίνει κύριος…..

*«Μαρίας, Νεγρεπόντη-Δελιβάνη (2022). Κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας: Ποιοι θα ματώσουν περισσότερο», Οικ. Ταχ. της 15.03