Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Διαβάζω ότι η Δύση στράφηκε ακάθεκτη εναντίον των Ρώσσων ολιγαρχών, και τους άρπαξε την περιουσία τους: γιωτ, πολυτελείς κατοικίες, κταθέσεις κλπ, χωρίς δικαιολογία, ή ορθότερα με τις σκιώδεις δικαιολογίες, όπως ότι “βοηθούν τον Πούτιν”, ότι “οι περιουσίες τους έγιναν με δόλιο τρόπο”, ότι “είναι μεγαλομανείς”. Δεν ξέρω αν όλοι όσοι διαβάζουν αυτές τις κινήσεις της Δύσης, έχουν τις ίδιες απορίες μαζί μου, αλλά εγώ ως οικονομολόγος, μένω κυριολεκτικά εμβρόντητη, και να γιατί.

Ολιγάρχες/βαθύπλουτοι υπάρχουν σε όλες της χώρες, Δύσης, Ανατολής, Βορρά και Νότου, και πριν από παντού στις ΗΠΑ. Οι τόσο μεγάλες περιουσίες, σπανιότατα, για να μην πούμε ποτέ, γίνονται με το σταυρό στο χέρι….οπωσδήποτε προέρχονται σε κάποιο βαθμό από ανορθόδοξες μεθόδους.

Ο καπιταλισμός, ωστόσο, και αυτό γίνεται γνωστό από τα πρώτα μαθήματα του Α’ έτους των Οικονομικών, ουδόλως ενδιαφέρεται για το πως ένας φτωχός εμφανίζεται την επόμενη ημέρα πάμπλουτος, εφόσον δεν τον καταδιώκει η Αστυνομία. Ήμουν, από τα πρώτα χρόνια των σπουδών μου, και η διατριβή μου στη Σορβόννη είναι επάνω σε προβλήματα άνισης κατανομής εισοδήματος, καθώς και εξεύρεσης τρόπων για την επίτευξη δικαιότερης κατανομής. Ωστόσο, δεν αντιλαμβάνομαι τη δικαιολογία, νομική, οικονομική, ανθρωπιστική, καθεστωτική, ηθική κλπ., με βάση την οποίαν η Δύση (χωρίς να έχει εναγκαλιστεί τον κομμουνισμό) απογυμνώνει τους πλούσιους Ρώσσους από τις περιουσίες τους. Είναι πόλεμος, εντάξει!

Αλλά, οι πόλεμοι δεν στρέφονται εναντίον ατόμων πλουσίων (και επαναλαμβάνω, ότι δεν έχω ουδεμία συμπάθεια για τους Ρώσσους ολιγάρχες), και δεν επικεντρώνεται σε κατηγορίες εναντίον τους, για το πως πλούτισαν, πως ξοδεύουν τα χρήματά τους, πως ζουν…..αυτές είναι τακτικές, και δή χαμηλού επιπέδου, όταν και αν γίνονται, από καθεστώτα κομμουνιστικά ή πειρατικής βάσης. Απορία εκφράζω και μάλιστα μεγάλης έκτασης, για το πως η Δύση, φιλελεύθερη, καπιταλιστική, εναντίον της παρέμβασης του κρατους, υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και εναντίον του δημόσιου τομέα, στρέφεται επίσημα εναντίον των ολιγαρχών Ρώσσων, και μάλιστα μεταξύ άλλων, επειδή “απέκτησαν τα χρήματά τους με δόλια μέσα”, ωσάν οι μη Ρώσσοι ολιγάρχες της Δύσης τα απέκτησαν με ευάρεστο τρόπο!

Όχι, και το επαναλαμβάνω, ότι ούτε είμαι υπέρ των Ρώσσων ολιγαρχών, ούτε έχω συμπάθειες γι’ αυτούς. Απλώς, διερωτώμαι πόσο εκτεταμένη και πόσο βαθιά μπορεί να είναι η παρακμή της Δύσης μας, ώστε να μετέρχεται μεθόδους κομμουνιστικές και πειρατικές εναντίον φίλων του Πούτιν, επειδή είναι εναντίον του.