Δεν θα ασχοληθώ με το αν ο κ. Βαρουφάκης αποτελεί θετικό ή αρνητικό στοιχείο, για την Ελλάδα, τώρα και στο παρελθόν, καθώς δεν είναι το θέμα του άρθρου μου, και καθώς ο καθένας από εμάς είναι ελεύθερος να τον κατατάσσει όπου νομίζει, και να του σύρει ότι πιστεύει γι αυτόν.

Θα υπενθυμίσω, ωστόσο, το γεγονός ότι ο κ. Βαρουφάκης υπήρξε υπουργός Οικονομικών στη χώρα μας το 2015, και ότι τώρα είναι αρχηγός κόμματος του ΜέΡΑ 25. Εξυπακούεται, λοιπόν, ότι ουδείς ξένος, μέλος ή μη της ΕΕ, έχει το δικαίωμα να προσβάλλει , και μάλιστα με τόσο ποταπό τρόπο, Έλληνα, αρχηγό κόμματος, υποψήφιο στην ευρωβουλή, δεδομένου ότι αυτή η προσβολή απευθύνεται άμεσα στην Ελλάδα.

Ωστόσο, η γερμανική Κυβέρνηση θεώρησε δικαίωμά της, να απαγορεύσει στον κ. Βαρουφάκη την είσοδο στη Γερμανία, επειδή θα μιλούσε για τον πόλεμο στη Γάζα. Χωρίς να παίρνω θέση για τον πόλεμο Ισραήλ-Γάζας κλπ, καθώς επαναλαμβάνω ότι δεν είναι το θέμα του άρθρου μου, διερωτώμαι πού τίθενται και εδώ τα όρια της δημοκρατίας και της μη δημοκρατίας, όταν απαγορεύεται σε  αρχηγό κόμματος, και μέλος της ΕΕ, το δικαίωμα έκφρασης διαφορετικής γνώμης από την εκάστοτε επιβαλλόμενη.

Και ενώ, στοιχειώδεις λόγοι εθνικής αξιοπρέπειας όφειλαν να εξοργίσουν την Κυβέρνησή μας, για το αδιανόητο αυτό συμβάν, απαιτώντας άμεση αποκατάσταση, η Κυβέρνησή μας παρέμεινε αντιθέτως απαθής, ή ακόμη χειρότερα, μέσω του εκπροσώπου της κατηγόρησε τον κ Βαρουφάκη για τη θητεία του ως υπουργού, δίνοντας έτσι εμμέσως δίκαιο στη γερμανική επίθεση!

Με τέτοιες, τόσο θλιβερές, τόσο υποτελείς, τόσο φοβικές συμπεριφορές, απέναντι σε απαράδεκτες ξένων χωρών, και όλως ειδικότερα απέναντι στη Γερμανία που μας χρωστά, από την κατοχή, γύρω στα 2 τρισεκατομμύρια, τα οποία αρνείται να μας πληρώσει, επί 83 συναπτά έτη, είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η χώρα μας δεν έχει μέλλον.