Ο κ. Στέλιος Κατρανίδης, πρύτανης του ΠΑΜΑΚ, απάντησε στα όσα ανεκδιήγητα συμβαίνουν στο ΠΑΜΑΚ, με τη διοργάνωση (άκουσον-άκουσον) συνεδρίου για την ανύπαρκτη μακεδονική γλώσσα. Ο κ. πρύτανης ομολογεί ότι εξαπατήθηκε από εχθρούς του Έθνους, που ωστόσο φωλιάζουν ανενόχλητοι στο ΠΑΜΑΚ και βυσσοδομούν εναντίον του, καθώς και εναντίον των εθνικών μας συμφερόντων.

Δεν θα επεκταθώ, προς το παρόν, στο περιεχόμενο και στις συνέπειες μιας τέτοιας εξαπάτησης, που ωστόσο ευθαρσώς ομολογείται ότι συμβαίνει σε χώρο τόσο εθνικά ευαίσθητο, όσο ένα Πανεπιστήμιο. Και, ειδικότερα, σε αυτό το Πανεπιστήμιο ΜΑΚΕΔΟΝΊΑΣ. Διερωτώμαι, ωστόσο, πως θα ενεργήσει εφεξής ο κ. πρύτανης του ΠΑΜΑΚ, περιστοιχιζόμενος (αποδεδειγμένα πλέον, μέσω της δικής του ομολογίας) από άτομα, που φέρουν τον τίτλο μελών του εκπαιδευτικού σώματος του Ιδρύματος, αλλά επιδίδονται, προφανώς και μεταξύ άλλων, στην εξαπάτησή του. Είναι, πιστεύω, περιττό να υπογραμμίσω το πόσο σοβαρό είναι το όλο θέμα, αν κρίνει κανείς από την μέχρι τούδε άκρως επιτυχή εκστρατεία εξαπάτησης του κ. Κατρανίδη. Γι αυτό η υπόθεση χρήζει στενής παρακολούθησης και, φυσικά, παροχής συμπαράστασης στον κ. πρύτανη, πρωτίστως από την πανεπιστημιακή κοινότητα, και στη συνέχεια από το σύνολο των Ελλήνων, δεδομένου ότι αφορά το δεύτερο ΑΕΙ της Θεσσαλονίκης.

Εξυπακούεται, φυσικά, ότι το περί του συνέδριο για τη μαϊμού της μακεδονικής γλώσσας θα ματαιωθεί. Διότι, άλλως, ο κ. πρύτανης ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για τη συνέχεια περιπτώσεων εξαπάτησής του, και καθίσταται όμηρος των όσων τον εξαπατούν.

Όσο για το τι σημαίνουν όλα αυτά, που φευ προστίθενται στα ελληνοτουρκικά, στο κυπριακό, στα αναζωογονημένα προβλήματα στη Θράκη κ.ο.κ.,το μόνο που μπορεί να λεχθεί είναι ότι το να συσσωρεύονται και να λιμνάζουν αποτελεί λύση εθνικής αυτοκτονίας.