Στο μέτρο του δυνατού, προσπαθώ να παρακολουθώ, όσο γίνεται εκτενέστερα, και φυσικά από όσο το δυνατόν περισσότερες πηγές,τις παγκόσμιες εξελίξεις. Ωστόσο, ομολογώ ότι συχνά αδυνατώ να διαμορφώσω γνώμη με βάση τις δυτικής κοπής πληροφορίες, σχετικά με την έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία, και όχι μόνον. Και τούτο,διότι οι επίσημες πληροφορίες, συχνά γρονθοκοπούνται με αυτές που ανακοινώνονται από τη Ρωσία, αλλά και γενικότερα από τις μη συστημικές πηγές ανάλυσης των γεγονότων. Και συγκεκριμένα, από τα συστημικά ΜΜΕ πληροφορούμαι ότι η Ρωσία είναι, πλήρως, τρομοκρατημένη, ήδη ηττημένη, ενώ χιλιάδες πανικόβλητοι Ρώσοι την εγκαταλείπουν, στο μέτρο που είναι εφικτό, για να σωθούν από τον πόλεμο και τον Πούτιν. Σε αυτό το πολύ ζοφερό κλίμα, για τη Ρωσία, όπως αυτό σκιαγραφείται καθημερινά από τα επίσημα δυτικά ΜΜΕ, ξέσπασε και το τρομοκρατικό χτύπημα στη Βαλτική Θάλασσα, με τις διαρροές φυσικού αερίου από τον Nord Stream 1 και 2.
Παρότι το πρόβλημα είναι γενικό, αναφέρομαι εδώ, εντελώς ενδεικτικά, σε αυτές τις δύο παραπάνω ειδήσεις, που είναι κορυφαίου διεθνούς ενδιαφέροντος, αλλά για τις οποίες, ωστόσο, ο πολίτης που πασκίζει να είναι αντικειμενικός (παρότι όπως είναι γνωστό ουδείς μπορεί να είναι 100% αντικειμενικός), αδυνατεί να εξάγει λογικά ικανοποιητικό συμπέρασμα. Η πρώτη από αυτές τις ειδήσεις, προβάλλει, από τα συστημικά ΜΜΕ, μια Ρωσία ηττημένη καιπανικόβλητη. Ουδείς, φυσικά, αμφισβητεί τις πρόσφατες ήττες της, που αντιστρέφονται σε νίκες για τον Ζελένσκι (ορθότερα για τη Δύση και το ΝΑΤΟ που τον υποστηρίζουν με όλατα διαθέσιμα και πολυέξοδα μέσα). Ταυτόχρονα, ωστόσο, ο Πούτιν είχε την ευφυΐα να διασκεδάσει τις ήττες του, με την προκήρυξη δημοψηφίσματος, στις τέσσερις ρωσόφωνες και ρωσόφιλες περιοχές, που από την αρχή αυτού του πολέμου,ήταν ακριβώς αυτές που διεκδικούσε και που διακαώς επιθυμούσε να προσαρτήσει στη Ρωσία (Ντονέτσκ, Λουγκάνσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνα). Αντιπροσωπεύουν το 15% του ουκρανικού εδάφους, ενώ προσθέτουν στη Ρωσία ανυπολόγιστο πλούτο.
Το κατά πόσον τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων είναι προϊόν τρομοκρατίας και δολιοφθοράς, όπως η Δύση υποστηρίζει, δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω. Οπωσδήποτε, όμως, ήταν γνωστό και πριν από την έναρξη αυτού τουπολέμου, ότι οι κάτοικοι αυτών των περιοχών είχαν πολλά και συγκεκριμένα παράπονα καταπίεσής τους από τις ουκρανικές κυβερνήσεις. Σε αντίθεση, λοιπόν, με τις ειδήσεις της Δύσης, η άλλη πλευράτων γεγονότων αναρτά φωτογραφίες για τον θρίαμβο του Πούτιν, με συγκεντρώσεις συντριπτικού μεγέθους στην κόκκινη πλατεία, και αλλού, όπου γιορτάζουν την προσάρτηση αυτών των τεσσάρων περιοχών στη Ρωσία.
Να προσθέσω στο σημείο αυτό και τις πληροφορίες και φωτογραφίες που έστειλε η τριμερής αντιπροσωπεία (Καραΐσκος, Λαφαζάνης και Χρυσανθόπουλος) απο την Αγία Πετρούπολη, όπου μετέφεραν τα αισθήματα του μεγαλυτέρου μέρους του ελληνικού λαού που τάσσεται εναντίον των κυρώσεων και της αποστολής όπλων από την Ελλάδα στην Ουκρανία. Με βάση αυτές τις πληροφορίες και φωτογραφίες, λοιπόν, «η ζωή στην αγία Πετρούπολη συνεχίζεται κανονικά χωρίς να διαπιστωθούν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και ο κόσμος συνεχίζει την καθημερινότητά του σαν να μη συμβαίνει τίποτα».
Και διερωτώμαι κατά πόσον αυτή η προσάρτηση δεν ισοδυναμεί τελικά με νίκη αυτού του πολέμου, για τον Πούτιν; Άλλο, βέβαια, αν η Δύση επιθυμεί τη συνέχισή του, με στόχο την εξασθένιση της Ρωσίας (όπως πολλές φορές το υποστήριξε), και εξανδραποδισμό του Πούτιν (ανεξαρτήτως, δυστυχώς, από τις καθημερινές εκατόμβες νεκρών, και από τα δύο μέρη, αλλά και ανεξαρτήτως από τις ανυπολόγιστες οικονομικές καταστροφές). Πού βρίσκεται, λοιπόν, η πραγματικότητα στην υφήλιο του 21ου αιώνα, και που τα fake news; Πως οι πολίτες του κόσμου μπορούν να αποκτήσουν μια, όσο γίνεται, πλησιέστερα προς την αλήθεια, γνώμη;
Και να υπενθυμίσω ότι αυτές οι εμφανείς δυσχέρειες συμπίπτουν με καταιγισμό τεχνικών μέσων, που στις ημέρες μας εξασφαλίζουντην ειδησεογραφία, ενώ με τα πολύ περιορισμένα μέσα του παρελθόντος, ήταν λιγότερη επιρρεπής σε fake news η τότεδημόσια πληροφόρηση. Να έρθουμε τώρα και στο τρομοκρατικό χτύπημα του Nord Stream, για το οποίο εκτοξεύονται κατηγορίες και από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές: τη Δύση και τη Ρωσία. Αν δεν πρόκειται, βέβαια, για ατύχημα (που φαίνεται να αποκλείεται και από τις δύο πλευρές) τότε όλα, ακόμη και τα πιο τρομακτικά σενάρια είναι ανοικτά. Θα αρκεστώ, προς το παρόν, να παρατηρήσω ότι το χτύπημα αυτό θα έχει θανάσιμες επιπτώσεις για την Ευρώπη, και κυρίως για τη Γερμανία προς την οποίαν ο Nord Stream 2κατευθυνόταν, παρότι δεν είχε ακόμηλειτουργήσει, ιδιαίτερα και αν δεν επισκευαστεί και, τελικώς, αχρηστευθεί.
Και αναφορικά με τον Nord Stream 1, σύμφωνα με γερμανικές πληροφορίες, θα αχρηστευθεί, μετά τις σημαντικές διαρροές. Στον κυκεώνα, λοιπόν, των κατηγοριών, από κάθε πλευρά, θα έπρεπε (όπως συμβαίνει σε κάθε εγκληματική ενέργεια) να αναζητηθούν αυτοί που είχαν συμφέρον από τις συνέπειες του χτυπήματος. Αλλά, και προς την κατεύθυνση αυτή δεν φαίνεται να υπάρχει φως. Καταρχήν, η Γερμανία κατηγορήθηκε από την Ουκρανία, ότι η χρήση αυτού του αγωγού θα αυξήσει την εξάρτηση της Γερμανίας από τη Ρωσία. Στη συνέχεια, και μετά την αναστολή της λειτουργίας του, από τη Γερμανία, ο κ. Μπάιντεν επέβαλε κυρώσεις στον Nord Stream 2, που έφεραν την εταιρία στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Χωρίς αποδείξεις ο Πολωνός πρωθυπουργός, σε συνέντευξή του, κατηγόρησε ευθέως τη Ρωσία, που με αυτό το τρομοκρατικό χτύπημα επιθυμεί να δυσχεράνει ακόμη περισσότερο την ενεργειακή κατάσταση της Ευρώπης, ενώ και η Ουκρανία ενοχοποιεί τη Ρωσία. Που μπορούν αυτές οι κατηγορίες να αποδοθούν με την παραδοχή ότι η Ρωσία έκανε «χαρακίρι», δεδομένου ότι πρόκειται για δικό της αέριο!
Οπωσδήποτε, οι κατηγορίες, χωρίς βάση λογικής, εναντίον της Ρωσίας δείχνουν την ευκολία με την οποία χρησιμοποιείται ως «μαύρο πρόβατο». Αμερικανοί αξιωματούχοι, εξάλλου, δεν αποκλείουν την πιθανότητα να βρίσκεται η Ουκρανία ή κάποια χώρα της Βαλτικής, που ήταν εναντίον των αγωγών, πίσω από το τρομοκρατικό χτύπημα. Και οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές δήλωσαν ότι προχωρούν σε διερεύνηση των ενόχων, που ωστόσο το πιθανότερο είναι να μην αποκαλυφθούν ποτέ. Παράλληλα, δημιουργούνται εύλογες απορίες για το πως οι όποιοι αυτοί ένοχοι κατόρθωσαν να επιτελέσουν το έργο, που υποτίθεται ότι ανέλαβαν, διότι όπως υποτίθεται κάποιοι τους το ανέθεσαν, κατορθώνοντας να κατέβουν σε βάθος 300 ποδιών από τη επιφάνεια της Γης, όπου η πίεση είναι ασήκωτη. Προς το παρόν, λοιπόν, οι μοναδικές βεβαιότητες, σε σχέση με το τρομοκρατικό αυτό χτύπημα, είναι πρώτον, ότι αυτό συνέβη σε περιοχή που ανήκει στις ΗΠΑ, δεύτερον ότι το αέριο, που στοχοποιήθηκε, ανήκει στη Ρωσία και τρίτον ότι η Αμερική τυχαίνει να ευνοείται από τη δολιοφθορά των αγωγών, εφόσον αντικαθιστά το ρόλο της Ρωσίας, ως βασικού τροφοδότη ενέργειας, στην Ευρώπη.
Έτσι, η Ευρώπη δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει τις απαραίτητες βάσεις και προϋποθέσεις για να αποκτήσει ανεξάρτητη ενέργεια. Και βέβαια, αξίζει να επισημανθεί, ότι το τρομοκρατικό αυτό χτύπημα θα επιταχύνει το τέλος της γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρώπη. Να προσθέσω ακόμη εδώ αυτό που αναφέρει η Κύρα Αδάμ στο άρθρο της στη«δημοκρατία» της 1ης τρέχοντος: «Τις παραμονές της έναρξης του πολέμου στην Ουκρανία, σε κοινή συνέντευξη Τύπου στην Ουάσιγκτον, ο κ. Σόλτς άκουσε τον πρόεδρο Μπάιντεν να του υπόσχεται ότι, αν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία δεν θα υπάρξει πλέον αγωγός Nord Stream2». Χωρίς να εγκαταλείψουμε το χώρο της δολιοφθοράς, να συμπεράνουμε ότι και αυτή φαίνεται να αποτελεί ένα ακόμη επιχείρημα για όσους επιθυμούν παράταση του πολέμου στην Ουκρανία, χωρίς ημερομηνία λήξης. Σε όλους αυτούς, που παραβλέπουν τη σοφή συμβουλή του Κίσινγκερ, παρότι διάγει το 99ο έτος ζωής, ότι «πρέπει το συντομότερο να περατωθεί αυτός ο πόλεμος».
Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, πρ. πρύτανης και καθηγήτρια στο ΠΑΜΑΚ
