Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη – Δημοσιεύτηκε στο Newsbreak στις 18/7 και στη Δημοκρατία στις 22/7
Το κορυφαίο εθνικό μας πρόβλημα, γνωστό με τη λαϊκίστικη επιγραφή του ως «Πρέσπες του Αιγαίου» αποκτά εφιαλτικές διαστάσεις, αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές, που πιθανότατα υποκρύπτουν παραίτηση από κυριαρχικά μας δικαιώματα, σε συνδυασμό και με απεριόριστη δόση υποτέλειας και απροσμέτρητης προσβολής της εθνικής μας αξιοπρέπειας.
Πρόκειται, ίσως, για αναπότρεπτη εξέλιξη του κυρίαρχου αυτού εθνικού μας θέματος, που μετρά πληθώρα εξελικτικών φάσεων, στη μακρόχρονη διαδρομή του, και που όπως φαίνεται σήμανε τώρα η ώρα της επίλυσής του. Θα πρόκειται για τραγική επίλυση, αν επαναληφθεί η πολιτική των «Πρεσπών των Σκοπίων».
Η όποιας μορφής αυτή επίλυση είναι αδιανόητο να συντελεστεί, χωρίς προηγουμένως, να ζητηθεί η γνώμη/συναίνεση του ελληνικού λαού. Η οποία, “συναίνεση” εξυπακούεται ότι δεν περιλαμβάνεται στην πρόσφατη εντολή του ελληνικού λαού, για άλλα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης του από τη ΝΔ, και ανεξαρτήτως του ποσοστού αυτοδυναμίας, που περιέχεται σε αυτήν.
Τα εδαφικά, θαλάσσια και εναέρια σύνορα ενός έθνους-κράτους, καθορίζονται και συνεχώς επαναπροσδιορίζονται μέσα από πολεμικές νίκες και ήττες, καθώς και από καταγραφές τους σε συνθήκες, που απαρτίζουν το διεθνές δίκαιο. Είναι, συνεπώς, ανεπίτρεπτο να μεταβάλλονται, κατά περίπτωση, είτε για να εξυπηρετήσουν αλλότρια συμφέροντα, είτε για να μη δυσαρεστήσουν συμμάχους, είτε για να επιτύχουν παράλληλα πλεονεκτήματα, είτε τέλος για να μη «διαταραχθεί η δήθεν φιλία με τη γείτονα χώρα, που διεκδικεί κυριαρχικά μας δικαιώματα».
Είναι πολύ πιθανόν, το 40% των Ελλήνων, που εμπιστεύτηκε και πάλι τη ΝΔ στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, να «θέλει την ησυχία του», να θεωρεί συζητήσεις γύρω από κυριαρχικά δικαιώματα, γύρω από ιστορία και βασικές αξίες ζωής ως «ξεπερασμένες», ως «συντηρητικές», ως «ακροδεξιές», ως «οπισθοδρομικές», ως «ανεγκέφαλες» και άλλα παρόμοια.
Ωστόσο, η υπέρτατη σπουδαιότητα που εμπεριέχεται στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων ενός έθνους που επιμένει ακόμη να αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο, απαιτεί τη λαϊκή γνώμη.
Αν αυτή δεν υπάρχει, διότι δεν έχει ζητηθεί, τότε η περί ής πρόκειται χώρα:
- ουδεμία σχέση έχει με τη δημοκρατία,
- οι τυχόν εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων αποτελούν ηχηρή προσβολή προς τους νεκρούς ήρωες που με τη ζωή τους εξασφάλισαν την ελευθερία της πατρίδας μας, καθώς και την κατά καιρούς επέκταση των συνόρων της,
- καθίσταται περίγελος της διεθνούς κοινωνίας η οποία , σε πείσμα των “νεωτερισμών”, που κατά περίπτωση εναγκαλίζεται τον τελευταίο καιρό, δεν εκχωρεί ούτε σπιθαμή κυριαρχικών της δικαιωμάτων, και με οποιαδήποτε δικαιολογία.
Προεκλογικά, ο κ Πρωθυπουργός (από όσο γνωρίζω) εμφανιζόταν ανένδοτος στην εκχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Είναι πολύ πιθανόν ότι υπάρχουν δραματικές εξελίξεις έκτοτε, που απαιτούν αναθεώρηση θέσεων.
Δεδομένου, ωστόσο, ότι ο ελληνικός λαός ψήφισε χωρίς να τις λάβει υπόψη, και δεδομένης της δραματικής τους σπουδαιότητας για την ύπαρξή μας, επιβάλλεται να ερωτηθεί συγκεκριμένα αν συμφωνεί, αν και πως διαφωνεί, και τι επιβάλλει ως πορεία στην κυβέρνησή του.
Αλλά….βέβαια, ο ελληνικός λαός αναμένει εναγωνίως και τις θέσεις, επί των νέων αυτών δραματικών εθνικών θεμάτων, των νέων πολιτικών κομμάτων, που εισήλθαν στη Βουλή.
