Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη – Δημοσιεύτηκε στο Newsbreak στις 11.06.2023
Αφού, επί μια τετραετία το ΕΣΥ αφέθηκε να «φυλλοροεί», ίσως εσκεμμένα προκειμένου να ωριμάσει το ακραίο νεοφιλελεύθερο όραμα της ιδιωτικοποίησης της Υγείας, ανακοινώθηκε χθες από υποψήφιο βουλευτή της ΝΔ, η πρόθεση (προφανώς) του κόμματος το οποίο υπηρετεί να ….αντικατασταθεί ο Θεός, στις αποφάσεις του, σχετικά με το ποιοι από τους εκάστοτε ασθενείς του ΕΣΥ θα ζήσουν και ποιοι θα υποστούν ευθανασία, χωρίς να το επιθυμούν. Αρχίζοντας από τους καρκινοπαθείς σε τελικό στάδιο, στους οποίους, όσο μπορεί κανείς να κρίνει από τη σχετική ανακοίνωση στη Δημοκρατία (9.6), θα διευκρινίζεται το «γιατί δεν έχει νόημα να επιμένουν να ζουν, και γιατί οφείλουν να συναινέσουν στη δολοφονία τους», δεδομένου ότι νεότεροί τους, υγιέστεροι, με μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια, με επιφανέστερη κοινωνική θέση κ.ο.κ. είναι λογικό να δικαιούνται το κρεβάτι τους.
Εξυπακούεται, ότι ουδείς μπορεί να είναι τόσο αφελής, ώστε να αμφιβάλλει για το ότι στους καρκινοπαθείς σε τελικό στάδιο, θα προστεθούν σταδιακά και άλλες μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες, όπως κατεξοχήν αυτή των ηλικιωμένων. Λογικά, σύντομα προβλέπεται ότι θα ανακοινωθεί, κεκαλυμμένα ίσως στην αρχή, και το όριο της ηλικίας, πέρα από το οποίο δεν «θα δικαιούται κάποιος να ζει». Μια τέτοια λύση, άλλωστε, φαίνεται να εξυπηρετεί και το συνταξιοδοτικό πρόβλημα, που εμφανίζει πολυάριθμες άλυτες πλευρές για το μέλλον, λόγω κυρίως της γήρανσης του πληθυσμού.
Το σχέδιο της «τελικής λύσης» (γνωστό ως το κατεξοχήν μέσον άμεσης απαλλαγής από άτομα και ανεπιθύμητες κοινωνικές ή ρατσιστικές ομάδες), που αποτέλεσε τη θεωρητική βάση του χιτλερικής έμπνευσης ολοκαυτώματος , όπως όλα δείχνουν, επεκτείνεται με κάποια μορφή του και στην Ελλάδα (και όχι μόνο).
Στη συνέχεια, και με βάση την εμφανή προτίμηση των κυβερνώντων για την εφαρμογή ακραίας μορφής «φιλελευθεροποίηση» της οικονομίας (ιδιωτικοποιήθηκαν, όπως είναι γνωστό, με αδίστακτο τρόπο λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, κλπ.,κλπ, κλπ., (ενώ αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή η ιδιωτικοποίηση ακόμη και του νερού), επιτρέπει ενδεχομένως την υπόθεση ότι το ΕΣΥ αφέθηκε να φθάσει στην εξαθλιωτική κατάσταση στην οποία έχει δυστυχώς περιέλθει, προκειμένου να δικαιολογηθεί η ιδιωτικοποίησή του.
Μπορεί, συνεπώς, να φανταστεί κανείς ότι όταν αρχίσει και προχωρήσει η επιλογή, από τους άνωθεν του ΕΣΥ, αυτών που θα θανατωθούν, λόγω έλλειψης επαρκών μέσων, και αυτών, στους οποίους θα επιτραπεί να επιβιώσουν, αλλά των οποίων ο αριθμός θα μειώνεται συνεχώς, θα έρθει η στιγμή της ιδιωτικοποίησης της Υγείας ως «έτοιμης από καιρό».
Περιττό να προσθέσω ότι αυτή, ειδικά, η πιθανή απόφαση της ιδιωτικοποίησης της Υγείας είναι πιο κατακριτέα (αν μπορεί να υποστηριχθεί) ακόμη και από την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων, που οδήγησε στον άδικο θάνατο 57 αθώα θύματα. Και τούτο, διότι στην περίπτωση της τυχόν ιδιωτικοποίησης της Υγείας, προ αποφασίζεται με τον πιο κυνικό τρόπο, η άνωθεν (ανθρώπινη και όχι θεϊκή) διάκριση, για το ποιοι θα οδηγηθούν σε θάνατο (ενώ θα μπορούσαν να ζήσουν) και ποιοι θα είναι οι εκλεκτοί για τους οποίους θα ληφθεί η απαραίτητη πρόνοια επιμήκυνσης της ζωής τους.
Η επιλογή ανάμεσα σε αυτούς που θα ζήσουν και στους λοιπούς που (ουσιαστικά) θα θανατωθούν βασίζεται στην αποκρουστική διάκριση (εν προκειμένω) πλουσίων και φτωχών. Όσοι έχουν τα υλικά μέσα θα σωθούν χάρη στο (ετοιμαζόμενο;) ιδιωτικό σύστημα Υγείας. Οι λοιποί (φτωχοί διάβολοι) θα βοηθηθούν να οδεύσουν στον Καιάδα.
Καθώς, ακόμη και οικονομίες του τρίτου κόσμου παλεύουν με νύχια και δόντια να χτίσουν ένα ανθρώπινο, κατά το δυνατόν, σύστημα δημόσιας Υγείας, η απειλούμενη ιδιωτικοποίησή της στην «ευρωπαϊκή» Ελλάδα θα είναι μια λύση περισσότερο από τραγική, προσβλητική και πάνω από όλα απάνθρωπη.
Ας ελπίσουμε ότι οι πολλαπλώς τροφοδοτούμενοι φόβοι πολλών από εμάς δεν θα επαληθευτούν.
