Δημοσιεύτηκε στις 16.09.2023
Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Η αντιπαράθεση στη Βουλή, μεταξύ του προέδρου της Νίκης και φίλου Δημήτρη Νατσιού και της υφυπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων κυρίας Μιχαηλίδου, θέλω να πιστεύω ότι δημιουργεί ρίγη απόγνωσης, για το μέγεθος της παρακμής, που έπληξε την πατρίδα μας σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Ο “συνωστισμός” στη Σμύρνη φαίνεται να ήταν απλώς, η εισαγωγή.
Εξυπακούεται ότι δεν προτίθεμαι να ασχοληθώ, εκτενώς τουλάχιστον, με την όλη συμπεριφορά της κυρίας υφυπουργού, την απαξίωση αντιμετώπισης του κ. Νατσιού, την ειρωνεία, την “διαπίστωση” περί έλλειψης ορθής σκέψης του, τα γελάκια, αλλά και το ότι έκρινε, προφανώς, ότι δεν άξιζε να τον αποκαλέσει πρόεδρο, και ότι όφειλε αντιθέτως ο κ. Νατσιός να αρκεστεί στον τίτλο του απλού βουλευτή.
Και τούτο, ίσως διότι η κυρία Μιχαηλίδου τυγχάνει μέλος μιας κυβέρνησης, που φέρει το φωτοστέφανο της ψήφισής της από το 41% του λαού μας στις τελευταίες εκλογές (φυσικά, της μειοψηφίας που ψήφισε). Θεωρεί, συνεπώς, η κυρία Μιχαηλίδου ότι έχει το δικαίωμα να αντιμετωπίζει με το ύφος που αντιμετώπισε τον κ. Νατσιό. Ούτε, βέβαια, χρειάζεται να αναφερθώ στην γνωστή άλλωστε προσωπικότητα του κ. Νατσιού και στην πολύχρονη όσο και πολύτιμη προσφορά του στην εκπαίδευση των ελληνοπαίδων. Υποθέτω, ωστόσο, ότι η συμπεριφορά της κυρίας υφυπουργού, προς τον κ. Νατσιό αποτελεί κάποιο είδος συνέχειας της προεκλογικής, όσο και μετεκλογικής προσπάθειας υποβιβασμού της προσωπικότητας του, για λόγους που τώρα κατανοώ πληρέστερα από όσο πριν, χάρη στο περιεχόμενο της περί ης αντιπαράθεσης. Ωστόσο, σκέπτομαι ότι δεν θα έπρεπε να εκπλαγώ, αλλά ούτε και να απελπιστώ για το που οδεύει η πατρίδα μας, με αφορμή το παραπάνω συμβάν στη Βουλή, δεδομένης της σχετικής εμπειρίας μου, από την εμπλοκή μου στον εορτασμό των 200 ετών από το 1821.
Αναφέρομαι στην επίσημη επιτροπή εορτασμού “Ελλάδα 21”, η οποία είχε συγκεντρώσει στους κόλπους της σωρεία αυγών του φιδιού. Χωρίς να είμαι ιστορικός, έφριξα από τα καθημερινά, σχεδόν, εθνικά ατοπήματα της επίσημης επιτροπής “Ελλάδα 21” και θεώρησα ότι, ως Ελληνίδα, είχα υποχρέωση να συστήσω παράλληλη επιτροπή εορτασμού, την “Τιμη στο 21”, που εντελώς αυθόρμητα συγκέντρωσε 72.000 μέλη. Και το (αρνητικά) εύγλωττο, από πολλές πλευρές,πρόσφατο επεισόδιο στη Βουλή με έπεισε ότι οφείλω να εκδώσω τις δραστηριότητες της Τιμής στο 21, ώστε να γίνουν ευρέως γνωστά τα σχετικά γεγονότα της εθνικής επετείου μας.
Όπως και να έχει η κατάσταση, και όσο ζοφερό και να είναι το μέλλον, πιστεύω ωστόσο ότι η κάθε Ελληνιδα και ο κάθε Έλληνας οφείλει να κάνει ότι περνά από το χέρι του, για να επιβραδύνει, τουλάχιστον, τον ιλιγγιώδη κατήφορο μας.
